Yorgun bakma Aleyna, mührü basma diline
Kapandıkça içine k/ördüğüm hüzün başlar
Yıldızları koparma, tak saçının teline
Atıldıkça dağ olur elemden de sert taşlar
Çevrene baksana sen, hangi çehre samimi
Herkes kendi derdinde, yalan dolan umumi



N’olur affet Aleyna geçmişini okudum
Çevirip sayfaları gözyaşımı dokudum
Kağıttan anılarda ne de çok hüzün vardı
Dört duvara sıkıştım, ahiret bana dardı
Demişsin ki: “ Hayat zor! Nasıl aşarım yolu?
Ben ağlarım elalem sallarken eli kolu”



Sevgi bile menfaat, bunu böyle bilesin
Ne yazık yarar yoksa kaçınılmaz yalnızlık
Öldü artık sadakat bunu böyle bilesin
Ne yazık çıkar yoksa kaderindir ıssızlık
Çok güvenme Aleyna bağlanma tatlı söze
İnanma sahteliğe inmeye çalış öze



Su gibi şeffaftın sen, neden belirdi hüzün
Aleyna! Çöle dönmüş yapraksız, susuz güzün
“ Canlanır çorak ruhum, bir damla huzur bulsam,
Gönül mabedimde ben, ebediyen yok olsam”
Derken yürek sayfanda, nasıl da gam dolmuşsun
Cennetin kıyısında bir gül gibi solmuşsun



Yalnızlar rıhtımında bekle ıssız gemiyi
El sallama boşluğa, ne gelen var ne giden…
Şeytan diyor ki çek git, bırakıp da iyiyi
Acaba olur mu ki arada bir yâd eden
Dilimdeki vaveyla koparken yana yana
Hayat güler mi dersin, güler mi ki Aleyna…