neydi duyduğumuz o ses birbirimizde?
panayır ışıkları altında, o sıcacık gecede
ateş hiç sönmemişti, güneş hiç doğmamıştı da
çingeneler çalıp söylemişti gönüllerince

işte yine bir Hazirandı kurtuldu ellerimizden
açıldı pencereler
perdeler şöyle bir havalandı
aydınlandı içimizin sihirli aynaları
ve aynalardan içeri duran incecik peri kızları
iyi dedin sevgilim
bunlar hep eski bir masaldan aklımda kalanlardı

uyandık o rüyadan
uyandık ki koca bir İstanbul
Kabataştan yine bir vapur havalandı
Kadıköyden dolmuşlar bir başka havalandı
bir kadın bir adamı gözlerinden tanıdı
arada bir deniz vardı
arada bir deniz saçların
saçlarınsa durmadan deniz kokardı
o denizdi işte bizi durmadan, durmadan ayırandı

öyleyse sevgilim! neydi duyduğumuz o ses birbirimizde?
telaşlı bir yaz günü, bir kayısı bahçesinde
gözlerinin üstünde iki ince kuş kanadı
ha güldün havalandı, ha ağladın havalandı
ama gülünce bir şehir aydınlandı
ama ağlayınca bir memleket içten içe yandı
iyi dedin sevgilim
bunlar da ilkyazdan aklımda kalanlardı

uyandık o rüyadan da
yola koyuldu çingeneler Kasımla beraber
kayısı ağaçlarımız sarardı
uyandık o rüyadan da
eteğinde uyumak bir başka bahara kaldı