en zayıf yerinden vurulunca bir kadın
sustum ben, ağlamadım
ellerimi bir kesekağıdına sardım
kalemimi kadından akan kana batırdım
kalemi aldım, yıllarca ceplerimde sakladım
kadını aldım, bir şarkının notalarında bıraktım

şarkıya bu kadar hazırlanmak fazlaydı Ester
dinlemeliydi insan bazen umutlanmadan
bundandır terkedilmiş bir barın ortasında bulduk kendimizi
kullanılmış bardaklar, eskimiş bardaklar, ve yine bardaklar içinde
Ester… kim bilir kaç kadının karanlık silüeti

hiçbir fen bilgisi dersinde öğretmediler bize
sevmek kuşkusuz en güzel haliydi varolmanın
çocuklar anlayacaktır bunu bir gün elbette
sonsuz bir yaz tatilinde
bir ağacın dalından düşerken yemyeşil çimenlere

maksadı diyorum insanın hasıl olmuyor böyle birdenbire ölünce
seni arıyordum Ester...
kim bilir kaç kadının sarışın hayaleti

kaç nefes alındı o meyhanenin kasvetli havasından
arsız bir kemandı geçti, durmadı
sapsarı bir sonbaharda, evinden uzak bir adamın yalnızlığında
yaşlı bir oduncu bulmuştu bizi
yine yaşlı bir çınarın halkaları arasında, bir masal kitabında
biz hep orada mıydık Ester?
her nerede bir çocuk ağladıysa işte orada
her nerede bir kadın vurulduysa işte orada

bilet kessinler Ester titreyen çocuklara
titreyen çocuklara ve vurulan kadınlara
biletlerini alıp öyle çıksınlar sabahları yaşamaya