Akıl işi değil şeytana uydun,
En pembe çiçekler açarken gittin.
Bir şey mi dediler, bir şey mi duydun?
--İlk kez heyecandan uçarken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Bu kadar mı doydun, bu kadar erken?
Bir kez döner bakar insan giderken.
Daha gün atarken, şafak sökerken.
--Gözlerim gölgeni seçerken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Şu bir günlük usta, bin yıllık çırak.
Ne kadar yakınsa o kadar ırak.
Ömrünü vermeyi bir yana bırak,
--Yüreğimde zaman fecirken gittin
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Hesabın neydi ki, sarpa mı sardı?
Canın mı sıkıldı, yerin mi dardı?
Kalıp da cennetim olsan ne vardı?
--Sırat köprüsünden geçerken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Sürünürken vurdun sekerken değil,
Bırakınca koptum çekerken değil,
Beynim yüreğime çökerken değil.
--Hislerim aklımdan göçerken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Demek ki inanmam hataymış baştan.
Bir dolu çıkmıyor milyonla boştan.
Aptalmışım hayal denen kumaştan.
--Sensizliğe perde biçerken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Madem deniz bitti, canın sağ olsun.
Sırtını verdiğin sağlam dağ olsun,
Tam da zamanıydı yüzün ağ olsun.
--Ben kendimden sana kaçarken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.

Bu mudur, aşk denen kazıklı humma?
Cevap ver, yan dönüp gözünü yumma.
Alışmadan gitsen koymazdı amma.
--Tam da bağlanmışken, naçarken gittin.
--Badem çiçekleri açarken gittin.