İrem’in Bahçıvanı

Çıplak omuzlarıma ağır gelmekte bu yük
El, elin yarasını baldıranla bağlarmış
Ne yapsam kapanmıyor yırtık yamadan büyük
Nihayet anladım ki; erkeklerde ağlarmış

Kuşlukta batan günün ufkudur paslandığım
Ne desem isyan olur, görülmez kaza deyim
İki hece dört harflik bir dağdın yaslandığım
Baba! Gittin gideli zamandan azadeyim

Uçurtma ipi gibi kaydın ya ellerimden
Ne sen göklere sığdın ne ben bu yeryüzüne
Ellerinle birlikte koptum hayallerimden
Yalan oldu umutlar, kar yağdı son düzüne

Bilmedim, bilemedim, nasıl bilebilirdim?
En güzel çiçeklerin zamansız solduğunu
Bilmedim, bilemedim, bilsem bende gelirdim
Ayrılığın bu kadar amansız olduğu

Sen gittin ya, boşaldı aklımın zıvanası
Düğün derler cenaze, bayram derler yas anlar
Karanlığa kuruldu gözlerimin vanası
Boğulur yastığımda düşler, karabasanlar

Uğrada cemre düşsün yetim koyduğun dama
Geceler bayram olsun düşlerimin civanı
Uğrada güller açsın, bahar gelsin odama
Gül kokunu özledim İrem’in bahçıvanı

Şefik Tiryaki

NOT: bu şiir bir dostumu baba özlemine ortak ve tercüman olmak için yazılmıştır.