halbuki şölenleri çoktan tüketmiştik
ateş pahası yaşam kalbin bütün dükkanlarına kilit vurdurmuş
şehirler gizlenmiş dalgın günler ürpertisine
tel örgülerle giriyoruz yataklara,,
ölgün
yarına sürgün
gibi geçiyor yollardan zaman

şarabım var
dansın titreyişi
zamanla oynanan hüznün ustalığı
koşmak istiyorum gözlerimin arkasındaki sırlara
kırmızıları tülleniyor dans ettikçe elbisemin
aklıma geliyor bir bir hislendiğim efsunlu tüm şarkılar
bendeki de inat
kireç dökmek varken anılara
hapsettiğim hiç bir korkum kalmasın
nasihatsız
bir başına
ne ekmişse yazgım




sessizliğin dibinden gelen kelimeleri yan yana dizmek
cesaretin dokunaklı çığlıklarıdır
bahane bulup avutamadığım sızılarım
yürür, gök sakinliğince
görmek istediklerimi görürüm
gözlerimi sürmeleyip gökle denizin birleştiği yere
özlediğim ıssızlığa
yeniden şekillenmek isteyen çocuk hevesiyle
giderim
ömür akşam olsa da
sabaha inerim





hadi uç kalbim
kelebek ol, bir çiçekte dur
utandım
dilimin suskunluğu kalemime şut
sırça saraylarda kaç kara vebal
yasaktım
yenilgilerim evin duvarlarında gezinmiş yalınayak
sabrın dişi ezgisi , unutulmuş tavandım
yağmur sevilmeli, bir solukta aşılır dağlar
şemsiye tutmadan yürür düş
çağırdım göğü, gözlerimde eridi sonbahar
ipe susan yüreğimden ateş serdim
mandalsız kuruttum ihanetleri
urganı gergin kılan düzen içindeyim
utandım
niye
fesleğen kokmuyor insanlar
toprağı öpecek tohumlar gibiyiz oysa
serpilmeden ölmek
ne için ama
hadi uç kalbim
yoruldum


biliyorum
sen de saklanıyorsun ısrarla benden
dost bildiğim çınarımın dibindesin
göğü dolanıp yanıma gelse de yalnızlığın
yıldızları benden çok seviyorsun
yerdeki kurumuş yaparakların hışırtısından
yürüdüğünü
duyuyorum
rüzgâr saçlarımın dibine savunmasız bir sızı bırakıyor
okşamayacaksan, okşama
çıkmayacaksan, çıkma
beton köklü bu
ağaçla başbaşa bırak beni
ama belki rüyamda, bir
umut.
umut, dizi ismi olmuş
kaşık kaşık içilecek tarhana çorbasıyken

acıktım...