rüzgârın parçasıydık
düşüverdik toprağa
karınca telaşı
pesimist koku
hıçkıramadıkça pıhtılaşan




herşeyin bittiğini görüyorum
başa döndüğüm yerde
düşünceler yine sisli
çocuklar yine ölü
sevgiden sonsuzluğu çıkardım
havasız nefesler kaldı
koşarak giden duygular var
durdukça yaşıyorsun
kapitalist binalar karın ağrısı yapıyor
mağaralara kilitli kalmalıydık

sefilliğime fiyaka arıyorum
sürüden nefret ederken
sanmaklar pis
adam zannediyorsun
palyaçolar kaşınıyordur

standart değilim lan artık
toplama kamplarından düşümü kaçırdım

sizin oralarda da yazgı ter baskını mıdır


bağıra çağıra yağmurda şarkı söylüyorum
bilinmez bir sokakta mahalle bakkalı arıyorum
hiçinde sakalları uzamış
hor görülmüş süpür marketlerce
leblebi tozuyla çocukluğum yanında oturur
akvaryumlarda çiftleşir sömürge
ben ağlayamam bile

yakıyor alnımı körlüğü insanlığın
metal dinliyeceğim
metalı duvarların suçsuzluğuna çalın lan
felaketin aşklıca hallerini şiirleştirin
iskeletleriniz kokuşsun narkozu bayat avluda
aspirin bile bulamayın

ruhumu teslim ettim veresiye defterine
ciflerle kolonyalar arasında duruyor kalbim
ıslık ıslığa eşlik ediyor şeker ve tuz
disipline kafa tutuyoruz
alt rafta duruyor yaz
birazdan üstüne düşeceğim...