Yaşadığım zamanlı*zamansız hayatım,
Bütün gönül kapılarının açıldığı,
Uğruna bütün azapların çekildiği bir filimdi.

Bir sevdaydı içime seni oturttuğum;
’Sen sevdalım kalacaksın...’
Atıp tuttu başıma,
Bu aşkı zaman hasırlı şapkasını ören şeytan.
’Ölümüne sürsün gizli sevdan..."
Bencilliğim, çaresizliğim cümle bağışlanmaz günahım...

Bayrak açtım insanların adaletsizliğine karşı.
Aldım başımı kaçtım.
Ey büyücüler, ey rezillik,
Acılarımın sefaleti, bahtsızlık, ey nefret,
Doğruluk hazinem gerçek sahibine emanet.
Azmettim, söndürdüm gecemde
Karanlığı insanlık adına her ne varsa...

Bir yırtıcı canavar gibi atıldım
Üzerlerine boğayım diye...
Düşmanlara seslendim,
Askerlerim ölürken,
Mavzerlerin kabzalarını tutmasınlar...
Seslendim çok konuşanlara,
Tıkansınlar istedim, kan içinde,
Sussunlar, tutsunlar nefesleri içinde...

Düşmanı dost bildiğim musibeti.
Gırtlağıma kadar battım pisliğe.
Cürmün ateşinde yandım.
Delirdim, yok ettim kendimi;
Bana baharın getirdiği mutluluk bir budala yemişti...
Derken, bir de baktım ki ağlamak üzereyim;
Aklıma eski günlerin anahtarlarını aramak geldi.
Dedim, belki de yeniden güçlenirim.
Hayırmış meğer o açılan kapı,
Anlaşıldı ben bir gerçekleşmeyen düşteyim...

Ah canıma yetti arttı, dayanamıyorum.
Ah şeytan, ne olur daha bir acıyarak bakıver de
Benden yana yanlış giden yolda suçlular dursun,
Sen ki cezanın yokluğuna vurgunsun...
Senin için kopardım lanetli hayat defterimden
Bu şuhursuzca yaşadığım mevsimin yapraklarını...