Hayallerin kadar yaşa dediler.
Ve öldük hergün yaşadığımız anlarda.
Topladım anlarımı çaldılar yarınlarımı.
Ve sessizlikti arda kalan en arkada yatan.
Bir yıl geçti ölüme yaklaştım her bugünü geçmişe saran.


Sus dediler ve susturdum suskunluğumu.
Her yanıma bastım yeni bir yara tuzum eksik.
Her yanımda aşkın çaresizliği
Geçmez gün geçerse bir gün...
Devam dediler , edemedim.
Kendime gelemedim her sonda başlangıcım nerde diye ?
Başlamıştım bir yıl daha nafile giden gidene.


Git dediler bana en ihtiyacım olduğu bir anda.
Akan gözyaşımdı kandan eser yoktu suratta.
Felaketin felaketiymiş kapanmayan şu yara.
Yarardım kendime hergün bir zarara.
Olmalıydı yarınım bugün kadar,
Olmadı bugünüm dünüm kadar.
Ustaa bak etrafana (!)
Bastığın her yer mayın gönül tarlasında.


Yetmez dediler ben kendimi dolu bir bardak sanarken
Bardak değildim ben aynada yanılmalarımı yansıtırken
Ve yanıldım zamana
Zaman aldı hayallerimi canımı acıta acıta.
Nerdeydin be ben ?
Nerdeydim ?
Acabalarım kadar aradım kendimi
Acaba nerdeydim ?
Bir çığlık ki merhabası eksik gözyaşlarıyla karşılarsın
Karşılanmaz kan, gözyaşı gibi akar zaman.


İnsaf dediler ben insaf istedikçe
Yollarını gözledim, gelmedi
Ve ben bilirdim her cenazeyi bir düğün misali yaşarcasına.
Yaşam serüveni kıstırır hayallerini kıskaçlıklaryla.
Kiminin mutluluğu gibi,
Kimsenin bendeki mutsuzluğu sevindirirdi onları,
Onlar tuzaktı kendimi kaybettiğim ’hep’ anda.
Feryat feryat koştum ceplerimde taşıdığım iz,
Doğan her günüm senelerim kadar kimsesiz.

Yaşayamadığım gelecek kaygısı yanımda,
Hayat kum saatiydi
Her gün ölümü hatırlattı bana
Nafile arkadaş
Her günün saatleri eksik bende.
Bazıları hiç olmadı 24lük yorgunluğun sebebi.
Bazıları hep vardı her zaman giderken sende..

Yaşa dediler her mevsimi artık.
Gül dediler.
Bazen maskelerin bile seçilmez olur
Sana ısmarlarlar.
Üzerine aldığın her rolü yapamıyorsan çekilmez olursun
Kızarlar.

Ben anlatamam ki vedaları
Her tarafımda bir vedasızlık.
Zehirli bir ok gibidir şu merhamet ;
Sadece sahibinedir emanet
Karanlıksa yaşamın daha bir karanlık.
Ölme demişlerse öldüğün her gün,
Yaşadığın her Eylül sessiz bataklık.

Vasiyetsiz ölümün vasiyetidir gözler.
İçinde kalır herşey.

Eylül , sen dur ben giderim...
Vesselam