Gülüşün de bir yurdu var
dahası
dili, ayrılığı
öperken unuttuğu
söylerken uyuttukları
ha bir de kimliği var
İki yanak arasına gerilen
o etten ip, sicim, urgan
yani dudak
yani elma
bir yanıyla kırmızı
diğer yanı kül çığlığı
işte o ipin kendisini diyorum
gözlerini iki yana açıp
hiçbir fikre tutunmadan geçebilir misin?
dahası merdivenleri
hani taştan, tahtadan
ya da insandan
o merdivenleri tek fir fiske darbesiyle
yalnızlığına benzetebilir misin?
Ben yaptım...

Her gözün gördüğü biraz da
dilin sustuğu değil midir?
Bu tüm yargılardan oluşmuş mahkemede
bana suçtan da masum bir şey
gösterebilir misin?
Ben gösteremedim.
Bir eşkâlin tam orta yerinde
özne ile etin devrikleştiği
o kandan cümlenin
en unutulabilir olduğu o demde
böylesi bir kahkaha öldürülmez de ne yapılır!
Şahsen ben yapmadım

İşlediğim her cinayetin ardında
kanıt niyetine bıraktım hayatı
izlerler dedim
takip edip bulurlar dedim
bunca labirentin içinde
ismime tahsisli yönleri
ben var etmedim ki!
ölümü de ben icat etmedim
sadece yaşamda denedim.
olmayan şeylerin ölümünü anlamıyorum
üzülmek fazla tanrısal
kusuruma bakma ama
ölmekten öte bir ben tanımıyorum