- Bak pencereye kuş konmuş
- sistir o
- sisin kanatları olur mu?
- Eceldir o zaman

İçtin mi tüm yüzünü acının
benden sonrası aynalara ait
tekmili üç heceli dört gece
yazdıkça ıssızlaşıyorum
duymuyor ki beni pencereler
belli ki avazımızda ayaz dolaşıyor
kurt iniyor sevgilileri öptüğümüz yerlere
en çok da göğüslerine
biraz da isimlerine

Kapıları çalın kapıları
duvarların ardında bir kıyamet
- Nuh sen misin?
Terk ediyor bizi kuş izlerine
Hadi çiçekleri evcileştirelim
tasma takalım yapraklarına
- bak yavrum bu sevdadır

İnsanın ölüsünü gördüm
ölünün canlısını bildim
gömüldüm kazılmış kazılmamış tüm mezarlara
üzüldüm olmuş olmamış tüm doğumlara
ah hayat, senden uzun bir cümle kurmak
haddim değil

- kahveni nasıl alırsın

- sessiz olsun lütfen

tüm kafeler, otobüsler, vapurlar
hepsi küskünlüğümün nişanı
hepsinde bir yarım var
hepsinde bir eksilmişlik daha tükeniyorum
yollar demişti uzun zaman önce bir ağaç
hepsinin dalları kent soluyor
Bak biz de soluyoruz
issizleşip sessizleşiyoruz
ismi, cismi olan herşeyden
ve herkesten mübah kılınıyoruz.

Al bak sana elma soydum Âdem
ömür ömür ayırdım kabuklarını
bu kadar masumsun madem
adımla çağırma tüm yalnızlıklarını

Ellerriyle, yüzleriyle, sesleriyle
tenlerinin en sözgeçirmez yanlarına
dokunan o kadınların aşkına,
titrek göğüslerinde sönen
her ucu açık öpüşün aşkına,
diri kalçalarında anbean sızlayan
o öpüşün aşkına,
bir seferlik
ama sadece bu seferlik
kendi sözlerinle inkâr et beni
- artık yalnız da kalamıyorum
Sanki tüm trenlerle terk ediyor
bu ömrü çocukluğum
- hadi aç radyoyu da kuşları dinleyelim