Çözemedim bir türlü hayat sanki kördüğüm
Felsefem iyilikti hep kötülük bulmuşum
Ne yaptıysam tezattı karşısında gördüğüm
Hamd olsun ki Allah’ın sevdiği bir kulmuşum
Çünkü yıkmadı beni ne deprem ne de yangın
Karantinada vefa kana geçmedi salgın



Ne çok belli oluyor maskeli sahte yüzler
Çirkinlik denilen şey yüreğin kararması
Dil insanı kandırır yalan söylemez gözler
Yıllar geçtikçe artar benliğin sararması
Kurumuş yaprak gibi ayak altında gurur
Haysiyet mağdurları bilmez ömrünce onur



Dedik ki: “ Barış olsun, artık ölüme hayır!”
Eylemlerde kahraman, pankartta isim olduk
Sonra bağladık kolu savaşa karşı sağır
Gösterişteydi elem kara kalplerle solduk
Oysaki nutuk atmaz yardımsever insanlar
İcraatte birliktir ayrı duran lisanlar



Ne oldu birden böyle, nerede kızıl güneş
Neden her yer karanlık üşürüm bahar günü
Sahi nereye gitti nerde dostum nerde eş
Cevapsız suallerle astım çarmıha dünü
Yalan dünyada gerçek, tek hakikattir ölüm
Akıldan çıkarırsak hayattır bize zulüm





Seda YÜKLER