Gönül dem vuruyor, edep yahu!
O sesi ne kemençe dindirir ne kânun
Sen dilruba’sın sen dile kumar
Bir kandilin alevindeydin lakin az evvel yağdı yağmur.
(söndün)

Bulutlar bereket saçar, ağladıkça
Ağladık can, lakin mâh’ız olamadık tan
Sen yaralısın kezâ ben ve parmaklarımda öyle
Bir sen damlıyor gözlerimden, parmaklarımdan bin kan.

Kar’a ilkbaharsın, Şems’e sonbahar
Tezâtız belki günahkar, lakin Yaradan Kahhâr
Başım gövdemde, aklım senin diyarında
Tutuştum, uzak dur, canın yanar, yansımam har.

Yusufun düştüğü kuyunun dibindeyim, kurtar
Tabiat hıfz etti mutluluğu, dostum kurtlar
Bir toprağın suyuyum, bir suyun berraklığı
Gözünü aç, Hak var, nedir ki putlar?

Topuktan alına kadarsın, yürekten dile
Afitaba ulaştık seni yazar iken kalem ile
Gözün güzel tonusun, on parmağın onu
Bir olduk birden bire, dağıldık seksenbir ile.

Uludağ’ın etekleri barındırır, huzuru, saflığı
Bilinir mi acaba, kar’ın canlar yaktığı?
Dağa, taşa, bayıra, çayıra amâ’yım
Sen misin baktığım,bir sen mi kafama bu kadar taktığım?

Atlasların en uzak nehirleri, dağları
Aradığım eski bir O, bulamadığım müddet ağlarım
Deryâ dibinde yunusum, sense mira
Kayboldun birden, gaddarın biri boynuma taktı, ağları

Çocuktan farksızım, sana geliyorum, atsızım
Hangi vakit görülmüş, kazanamadığı haksızın
Kim gözlerinin içine baktığın, gönle attığın
Acizim titrer diz kapaklarım, ağlar saflığım.

Bekliyorum, kıyametin kopacağı sokaklarda
Ayağını basacağın dizelerdeki sokaklar dar
Başımı dinliyorum oda sen diyor, dinle..
Başımı koruyan saçlarımın diplerinde aklar var.

Sıkılıp kapatmışsındır sayfaları bilirim
Kaderi mutlak o olmuyor fıtratına yazan birinin
İlimin, irfanın ne değeri vardır ki
Gönl çarpıyorsa ellerinde kuş misali, daim seninim.


ŞahReşha.