Sözde acılar değil külfetini çektiğim
Yaverleri gidince beylik sökmedi dile
Gönlümün saksısına yalan değil ektiğim
Belki kanım karıştı sinsice yaban ele



Mavi uçurtma yaptım, hani çok severdin ya
Çocukluğa bürünüp sevgiyi överdin ya
El uzatan olursa gözünle döverdin ya
Takıldın hep maziye, kanmayı bile bile



Alıştım dikenine, artık yanmıyor canım
Kanayan yaraları sarmakla geçti anım
Pıhtılaşmış hüzünle darbeden kaçar kanım
Savrulurken ölüme, lanet okurum yele



Hani bir akvaryuma doldurmuştuk yaşları
Sonra azat etmiştik gönüldeki kuşları
Beyazdan hayallerle kaplamıştık kışları
Maziyi unutturdun ölüme çeyrek kala




Kederime eş değer yaşamın felsefesi
Metreyle ölçülemez ölümün mesafesi
Kadere sözüm geçmez, altındandır kafesi
Beyaz bir sayfa açtım, kederi sile sile




Zordur elbet uyanmak, ağır gaflet uykusu
Namerde el açtırır, zengin olma tutkusu
Yanlışa sürükler hep, yok oluşun korkusu
Ne söylesem nafile, haydi sana rast gele!..




Git nereye gidersen, haydi yar güle güle…





Seda YÜKLER