Söyleyin içimdeki çocuğa
gitsin
Bir daha asla ona oyuncak almayacağım
bilsin.


Bir sabah...
aynaya baktım
çocukluğum karşımda
nasıl gülüyor bana
hala!...


Elimi uzattım, mendil tutturdu
körebe oynayacakmışız
hem de bu yaşta
aldandım ona
sandım ki yaşıyor hala.


Bir saklandı ki...
kırk yıl ötede bile yok!
Olsun..
onu eskisi kadar seviyorum hala.


Işıklar yanıyor şehrin pencelerinde
Ben sadece
benim camımda yanar sanırdım
kızıyorum onlara
Biz komşu değilmiydik.


Herşeyimi topladım yine
bavul bavul
yetmedi, çuvallara tıktım
ağızlarını aklımla bağladım
her gece taşındım deliliğe
sonra yine evime
kapıyı çaldım, kimse yok!
hani çocukluğum nerde?


Cesaretim mi...
o kalabalıklardaki diz boyu yalnızlığımdır.
Yetmişime kadar saklayamam
bırakırım ortalık yere, gocunmam.


Vicdan sahibi insanlardanım
her mahlukatın insafına sığınmak...
hünerli ruhlar
hainlerin gazabından korkar
sonunda
son nefesini verecekleri bir ağaç dibi bulmuşlar.
ahirlerini bilsem,
fatiha yollayacaktım
ama zaman...
o gün bana onları unutturmuştu.


Mutluluk kendini sevmek değil mi
yani iki kişilik (?)
Yaşadığım kadar ağlarım
ondan ötesi yok...
Duaların hayırlı olanı kabul olur
Biliyorum hayırsız...
Siyahtır tüm gölgeler
sokakta yalnız gezemeyecek kadar da korkak


Kır çiçeği gibi,
avcunda saklamayacaksın sevdiğini
gönlüne saplayacaksın, kurşun gibi
sanıyorsun ki o da hep sever seni
kalbine sokar da uyursun;
kanguru gibi.


Sırtımı dayadım bir Argan’a
Yıkıldı
Şimdi kime güveneyim


Kırık ile kalp
olmuş karı-koca
Üstüme geliyor sessizlik
Buzlar yanıyor sıcağında
istesem de
dokunamıyorum


Üşüyorum...


Dersen ki...
sebep lazım aşka
hiç kollarını sıvama
önce diyetini sorarım sana


Bazı şarkılar vardır, şerefli
mırıldanmaz, haykırırsınız
bazılarını da içinden söylersin
kimse duymaz
Hala düşünüyorum...
kuzuları.
Onların bile bir çobanı var.


Aklıma her geleni yazmıyorum
yazsam utanırdın
hatıralara saygım var.
Onlar, hala biribirimizi sevdiğimizi sanıyor
yangın da
kader de
aşk da
bana kaldı usulen..


Diyelim ki;
parçalara ayırdık yıldızları
gökyüzüne kaç kez erişebiliriz
kuyruğunu tutsak bile birinin
bu işler
yol yordam bilmeden olmaz!


Artık
güneşte gürler; yağar
günler
saatler
kırgınlığın selasını kılar
izleri, dizimle bir secdede yatar.


Şimdi
keşke diyorum,
hiç gülmediğim kadar ölsem.




Şiir, Yorum: ŞİRİN KELEBEK
[Funda Mavi]