Eller yukarı hayat
seni, yaşadığım kadar seviyorum
ben yoksam...
sen de yoksun.



Bir efsun olsan da,
sanıyor musun ki sana yine aldanacağım
Hey gidi e f s u n k a r!
Anan baban hani nerde, yoklar...
Yıkıl karşımdan!



Kimileri sadece bugünü yaşar
U m u t l a...
Ben hep dünleri çok sevdim
Ü m i t l e...



Hey gidi dünya
etin butun ne ki senin
tadın yok, inan!
ucuzsun çok,
belki ondan.



Kim yüreğini asıp yardım dilense
edemem
ben cellad değilim
o senin işin dünya...
bak işine!



Bastığım çimen de senin bilirim
ödünç aldım...
kızma!
giderken bırakacağım
evlat bırakmışım geriye
lafı mı olur şimdi bir avuç toprağının?



Bak;
tek ayağımı kaldırdım.
Diğerini de mi?
O kadar hünerim olsa(?)
seninle ölürdük
Onu bana değil, Azrail’e anlat.



El-pençe durmadım ya hani,
mutsuzsun
Dünya senin değil,
benim etrafımda da dönüyor
dön dünya!



Yıllarca sakladığın yaşların
yeşiline bile acımadan
akacak - akacak
ilacını hazırl
ve içinden sadece şunu söyle:
’hayat bu defa sanırım benden yana değil’
bu yeter.



Terazini sonunda hazırladım
Bir kefesine tabut,
diğerine...
d ü n y a!



Gözümü bir açıyorum, yaşıyorum
Bir kapıyorum, ölüyüm
dünya denilen şey kimin?
Hiç anlamıyorum!



Sanıyor musun ki...
dünya tek kişilik?
arka koltukta oturan kişi de benim
İyi yolculuklar..


//Merak etme
Kemerimi taktım bu defa!//



Şiir, Yorum: ŞİRİN KELEBEK
[Funda Mavi]