’kök yeşili ağaçları dilimliyor
sözüm ona oyalanıyoruz’

ayrılığın şifresini çözen ben olduğumda
göreceksin
bir tüğ tanesi kadar
mülâyim düşeceğim toprağına


oysa bu
gökyüzünün unuttuğu soytarı bir mevsim
ıhlamur umutlarla mum yakıp
eskimiş dilekler bağladığımız


kimbilir
belki de çoktan
salonlara kurulmuş sıraat köprümüz



amerikân
umuma açık
self servis insanlığımız



azrâil
kapıda kalmış bir çocuk
zili çalmasından korktuğumuz
öyle de basit korkuttuğumuz


’yürü git su atarım bak üstüne’



her can gittiğinde taş sandığımız
cepleri yırtık yıldızlar
sizce biz
hangi fukarânın ölümünde dilek tutuyoruz


sol yanımda bir kan sesi
aşk(+) pozitif
kurmuşum bi’işçi denklemi
iki katre sen
tapusuz bir ben


hem ki insan nasıl da yaşıyor
dünya dediğimiz
mor aslanağzı çiçeğin ellerinde




bu
yol
toprak



bir gayyâ çukurunda tüm yollar kelepçeli
aşkım bitmez bahis yolculuğum sana hapis


söylesen
Gulyabâni gibi
ninnilerde sevdiğini beni
diyeceğim meleklerde orda sahi


tüm ağaçlar adam olsa
güz çeyizini serer mi
yapraklar öyle döker mi


boşver
zaten hayatın kolları da yok
çek çenesini at çukura
izbe karanlıklarda




aklım
ağrı
sükutu




kirpiğim
alt kapağımın belini tutmuş
su dansı yapıyor
piste bekliyor kasım sabahı


mutluyuz işte
kırdırmayın lan kafayı
şimdi dağıtırım burayı

’yıkık dağların altında kalmış itibar
biz enkaz doğumu’

ŞİRİN KELEBEK
Funda Mavi