Elif elif bakıyorsun ya gözlerime
Tırnaklarının içindeki karalık değil gördüğüm
Ya da balçıkla sıvanan düşlerin
Ağzının kenarında iki çizgi,
Gamze mi onlar bilemedim
Gülüşüne şahit olmadığım için.





Dediler ki her gece çıkıp dağın zirvesine
Bağırıyormuşsun,
Yankısı vuruyormuş taşlara
Dediler ki içindeki ateş yakarmış ağaçları
Düşermiş yüzü yıldızların
Annesizliğin sancısı büyürken yüreğinde
Yağmur yağarmış aniden…
Dediler ki bulutlarla gözyaşının sürtünmesiymiş
Koca çınara düşen yıldırım






Elif elif bakma bana, d/üşüyorum
Ayazında kışın, ürpertisinde rüzgarın
Ah kurtarabilsem seni, düştüğün kuyudan
Aklaştırsam içindeki zifiri karanlığı
Silebilsem mazinin kirli hatıralarını
Verebilsem çocuk gülüşünü sana
O zaman mutluluğu bulabilir miyiz geri…








Elif elif bakma bana,
Boğuluyorum
Çaresizliğin pençesinde kıvranırken,
Dut ağacına astığın umutlarınla…