Agır agır kalktı gölge yerinden uzaklara doğru bakarak dliine yakışmayan bildiği en ağır küfrü söyledi " Ulan Nalet Dünya"
sonra elindeki beyaz kağıda düşen göz damlalarına ilişti gözleri..
Taa yukarı sokağa kadar kadar uzanan üçyüz atmış beş basamaklı merdivenlerin ilk basasamağına attı adımını..Stend destekli yorgun kalbe stem dolu mısraları yüklenek..

sana içtim tüm sevmelerimi
acıtmak istedim canını
acıdığım yerden
tüm küfürleri sana ettim
öğrenmişim mi
sonra yarana üfledim
evlat gibiydin

Yedinci basamaki ..Soluklandığında can,acı,yara,saçılmış bilyeler gibi yuvarlanıp düşmüştü..Üfledi.. Ardından küfür..

tüm şehirler seninle yürüdü
o İstanbul kendini aştı
tanıyamaz oldum
kaç mart kaç temmuz süpürdüysem
yine kapımın önünden geçtiler

Hasım olmuş bütün yanlızlıklar elimde süpürge her kapının önünü süpürdüğünde tahrik etmek için yan gözle bakıp geçtiler kışlarımdan sonra...Yapamadım gönül temizliğimi hep yarım kaldı..onbeşinci basamakta kalmiş yapraklar gibi..

kilitledim şu dünyada ne varsa
kapattım kapılarımı

Sesini bekledim kücük tokmağin tıklamasını...Kanatlı kapılarıma zülfükar başlı tokmak ğa bile uznamadı bir el..Üzerlik nazarından bir tüssü kokusu sarmadı taş avluyu..


en ağır cümlelerimi sana ettim
başka da bildiğim küfür yok zaten
belki tuz basarım sandım yarama
kaçmak istediğim uçurumlardan
her kurtuluşumda sana yürüdüm
bir kez daha
son kez daha

Kibritim tükenmiş..Elimdeki maşa ile kariştırıyorum mangalımdaki külleri ..Sarma tütünümden bir nefes çekmek için..

tüm şarkılarda sana küstüm
içimde yaşattım seni
bitirmişliklerine aldırmadan
sanki hiç sen’im olmamış gibi
biliyorsun
seni en iyi tanıyan bendim
evlat gibiydin

En acı zılgıtları atıp huzura kavuşurmu yüreğim..Evlat acısına yakılan merdiyeler gibi.. eli kulağa atıpta... sızlatmak için.. tam şu merdivenin orta kısmında

unuttun nasıl yaşadığını
acıların sonrası bulduğun büyük mutluluğu
hatırla
ben de boş durmamıştım
mutsuzluklarımı tabutlara verdim
kaç omuz kaldıramadı
gözlerimle gömdüm hepsini
bulutlara bağladım kuşlar gibi

Yolculuk nere...Nere yolculuk...Neden acele ettin niye..Gitmen kime hediye..Nere yolculuk...

sildim dedim
bile bile silemeyeceğimi
kabul ettim kırıklarımı

iki nefesti hayat
vanilyalı
fındıklı
öyle içtim seni duman duman


gördüğüm hiç bir ağaca tutunmadım
hepsinin dallarını kopardım
sana tutundum, seninle düştüm
benim suçum yoktu inan
gözyaşlarım edepsiz



yalnızlık bir yol üstü çiçeği

Hani bir şu viranenin bahçesinde üç günlük çiçekler vardı ya..Şimdi yerlerinde acı sütleğenler var..Üzerinde o kırmızı renkli tırtıllar ..Kopardığımda leke bırakıyor elime...Yüreğimdeki leke gibi..

evet artık bitti
yeniden başlamak
her vedaya hıçkırarak ağlamak
ikimize de geçmiş olsun



düştün
harf harf gönlümden
sonra dilimden sayfalarımdan
kağıtlarımdan kalemimden
delirdim sana yazdım
sevindim sana yazdım

okuma beni
ben bunu da sana yazdım.

Nar sepetinde kalmış öznesi kaybolmuş kelimeleri bir kenara getirip anlamlı çümleler kurmak istedim..Şu çıktığım merdivenin basamağında her mısrasında soluklanarak bişeyler yazmak istedim..

Yalnızlık bir yol üstü çiçeği....Yalnızlık bir yol üstü çiçeği....Yalnızlık bir yol üstü çiçeği....Yalnızlık bir yol üstü çiçeği....
Acıdım...Sızladım...

Kardeşimin şiiri çok güzeldi..Yüreği gibi..Nazar Boncuğu. Hüzün senden uzak olsun..... Acıtma canını.. Kalemin daim olsun..