kibirli yalnızlık

I.

benzersizliğe soyunup / ıstıraplarından
çırılçıplak ve çığlık çığlığa bir sukutla
elini elinden bırakıp aklını yüreğinden
koy yüzüne umudun yükünü
al git ipsiz sapsız kavgalardan niyetini
sür gel garipliğin bereketliliğine
iyi pehlivandır zaman denilen yiğit
oyun tutar oyun kurar içinde tanrı

mürai bayrakları dalgalayan rüzgarı
suçlama efelenmeyen haklılığı
bu dem uykusuz kelimelerin sersemliğiyle
sözlenecek şiirdir belki de
belki gövdesiz kavgaların kanattığı
değersiz bir acıdır ya da
ama aynısız aynalarda yüzünü tutanı
yalnız belleme ey tanrı

kaderli bir söz sultanlığı yok
hayırlanmış bir yaşanmışlığı da
kağıdımın ve önümde ki kirli duvara
yaslanmaktan arlanmayan masanın
benim kadar yorulmuştur sanıyorum
kasette çalmakta olan şarkı
ve bu kasavetli manzaraya
yine beni yakıştırma ey tanrı