gunese bakinca hep gozlerimizi alir once
gozlerimizi kamastiriyor once
goremeyiz
gunese yaklastikca bembeyaz bir Isik
bir karanlik icinde gormeye basladikca
ozgurluk yuzmektir umman icinde


guzeldi ...

"Duzen depremine dogan tek gunestir ozgurluk "

anlatim
dogal ve icententi
siirdi

tebrikler,

sevgi bizden,

Saygimla,

.

YAŞAYANKELİME tarafından 9/2/2014 8:38:30 PM zamanında düzenlenmiştir.

Karanlıkta yaşamayı öğrendiğimiz zaman
işte o zaman biz gerçek birer insan olacağız

seni de
karanlığını da
siyah saçlarını da............ gönlümün en nadide köşesine aldım.

düzen depremine doğan tek güneştir özgürlük






Çiçeklerin değil otların uzayışını duyuyorum
Yanmaya başlıyor sıska ağaçlar
Tüm orman tutuşuyor üzerinde dolanan temas noktası olmayan canlılar


O bakire mezarlığına ruhu akıtılmış ceninlerin hepsi
Aklımdaki mermere uzanıyor
Koyu bir susuş boğazımda ve kötülüğü yazan harfleri zehirliyorum
Kelime aralarında doğup cümleler içinde selamlıyorum kim varsa


Sırtımda filler beynimde çatlamış beygirler var beni öldürüyorlar
Anlamaz çırılçıplak kalmayanlar
Denizimi çalan insanların ayak seslerini duymazlar
Dalgaların büyüsü aniden birkaç yıldız olup düşer ceplerime
Görmez insanlığın yüzüne yanaklarına bakmayanlar


Kimyasal inançlar içinde deneyerek yanılarak iğreniyorum kendimden


Baştan sona itiraf kokuyorum
Başka bir dünyaya koşacak olmanın sevincini her öldüğümde tadıyorum
Işıklar söndüğünde kimse beni tanımıyor
Ağır cezalardan yasalardan korkumdan değil katil olmayışım
Ben karanlıkta yaşıyorum onlar aydınlıkta
Ben karanlıkta görmeyi çoktan öğrendim onlardan çok önce öğrendim
Vicdanımın ellerinden tuttukça özgürlüğü azar azar öpüyorum
Hala yaşamak gafletini ölen gördükçe fark ediyorum


Yanan mumları özgürlük ve istemeden ölmekte olanlar için üflerken

Benliğime yalvarıyorum
Ağa dolmuş balıkları bir kez daha özgür bırak
İnsanlığın kalbine doğru yüzerler belki bu defa
Serinleyen havanın anı böldüğü bir yaşamda
Dünyanın tüm çocuklarına fısıldarlar belki
Öz?gürlük yüzebilmektir hiç umulmayan zamanlarda


Her gece yatmadan düşlerimi kalbimi nasırlaştıran kötülükleri fırçalıyorum


Saatler bir trenle beraber karanlığa girdiği vakit
Bomba sesleri müzik kutusu tizi gibi yükseliyor
Yatağım ben üzerindeyken satıldıkça
Aynı yöne bakan insan sürüsü ayrı bir fotoğraf oluyor esnemelerimde
Vahşetin sesi adımı andıkça
Taklitçi kuşlar çırpınıyor
Tüm nefretim alaya dönüşünce yüzüme beni utandıran tebessüm yerleşiyor
Denizimi çalan yabancılarla nereye kaçtığımı bilmeden
Neye çarptığımı bilmeden kaçıyorum
Zamanım yok diyorum hepsine



Varlığımı “şey”e dönüştürmeden
Aynı yere bakınca başka hayatlar görerek sayıklayın yaşamı
O zaman
Bütün durağanlığı ve alışılmışlığı özgürlük depremi dağıtacak çocuklar uyanıkken





Harika dizeler okudum seven yüreğin var olsun kalemine gönlüne sağlık
Haz aldım üstad okurken
kALEMİN DAİM OLSUN
Saygılar selamlar

harikaydı şiir,

anlamlar da öyle bence,

tebrikler,

sevgiler..

güzel ama bir şey eksik..

Güzel bir şiirdi tebriklerimle selam ve muhabbetle kalınız..

karanlıkla erken tanışmak

hem yalnızlıktır hem de çabuk büyümek

güzel bir iç döküştü

Kadın deniz gibidir; düşlerinde binlerce balık...

Çok iyi; karmaşık gibi görünen, sanata çok yatkın bir iç dünyanız var, giderek berraklaşacak su yüzeyinde bir aynada yansıyacak siluetiniz...

Kutlarım başarı dileklerimle sevgili Pınar...