Doğmuyordu güneş geceler şimalsiz

Acıydı yalnızlık hüzünler misalsiz

Dermansızdı sözler deyimler mecalsiz

Yaktı gam bağrımı dost gelmeden evvel







Görmedi kem gözler kederli bakışı

Hep ters yöne döndü hayatın akışı

Duymadı aciz kul bedbin haykırışı

Çekmedi kahrımı dost gelmeden evvel









Maskelenen yüzler sarmıştı dört yanı

Annemin öğüdü “ Dostu iyi tanı”

Kalbine kor düşse acıyacak canı

Almadı ağrımı dost gelmeden evvel







Bir melek dokundu omzuma aniden

Solan güneş doğdu ay güldü yeniden

Emsalsizdi yüzü farksızdı periden

Yok etti sanrımı dost geldiği zaman





Kenetlendi eller bıraktık sevgiye

Huzuru hapsettik bir ömür bengiye

Kapattık kapıyı acıyla yergiye

Sakladı sırrımı dost geldiği zaman





Şafak sökmez idi, gecelerim bitmez

Çöreklenen sancı yüreğimden gitmez

Mazideki cefa hatırımdan yitmez

Ağarttı fecrimi dost geldiği zaman!






Mayıs/2012 Yadigâr