27
Yorum
40
Beğeni
0,0
Puan
2755
Okunma
Gülüşü kekre çocukları sevdim hep
Gamzesini yağmurlu gülüşlere terk etmişken çocukluğum
Hep bir sonraya erteledim ilkbaharların toprakla buluştukça buram buram hayat kokan nisan damlalarını…
Önce o’na sordum
Yani anneme
Yalnızlık ne demektir?
Cıss dedi
Tüm meraklarım yanıtsız kaldı sonrasında
Susmanın ekseninde
Gözlerine bakmadan konuşmayı öğrendim
Eğilirken başım adımlarım hizasınca…
Cümlesiz ve fikirsiz yaşamaktan çok korktum vesselam
Herkese benzemenin şekilciliğinden
Ağır kâbus duygusu inceliğinde bencilce böbürlenip
Ruh sakatlığına yakalanmaktan…
Bencilce özüme sahip çıkmaktan çekinmedim asla ve kat’a…
Debelenmeden fasit daire içinde
Canlı cansız her varlığı beş duyuyla algılayıp
Yüreğime ve gözlerime
Şükrederek giydirdim…
“Amenna”
Ötekileştirilen hiçbir ben’in
Olmadan sadık köpeği
Ve olmadan izleyicisi buhurlaşırken bedenleri sabi sübyanın
Olmadım haşa şiddetin ve korkunun müridi
Kimsenin kalbiyle terbiye etmeden bedenimi
Akl-i kül veryansınlar ardında
Olmadım vesselam kimsenin onay mercii…
“pasif katil değilim”
"Ne yaramı gösterdim
Ne de utancımı
Kimliğim sorulduğunda"
Kalsa da hayallerim 7 yaşımda
Biliyorum ki düş kuruyorlar çocuklar hâlâ taşrada
Suçlu gibi sıçramazlar uykularından
Gökyüzü kadar geniştir yürekleri
Bazen de güneş kekemesidir sesleri
Kirpiklerini kapayınca dillerine oturur kederli ve parçalanmış harfleri
Kırık dökük dükkân tabelasıdır kimi zaman
Babalarının evlerine dönüş saatleri
Azıksız ve delikken cepkenleri…
Yine de ısınırlar birbirlerinin gölgesinde
Arka ceplerindeki ayna masumiyetlerini aksederken
Noktasız cümlelerle konuşup
Geçerler gecenin ötesine
Kırık pencere ardınca
Velhasıl içimdeki çocuk hâlâ orada…
Sonra kuyuları giyindim yüreğime
Annem sordu bu defa
Öğrendin mi? dedi
Sustum önce içimin taşlarıyla
Alnımın çizgisine iki büklümüm dedim sonra
İki kirpik gözyaşımın aktarı
Hareli bir yarayım dağ başlarında
Yol diliyim şiirlere sığınak cümleler kuran
-Buğz etmeden hiç bir gölgeye kurşuna kafa tutup-
Beni bekliyor olsa da tüm ayrılıklar
Onurla ayaktayım…
Günışığıyla yıkanmıyor yazık ki yalnızlığın sureti/gece sükûn olunca kederi yüreğime ayarlı…
Cevap Yaz
