Öğrendim iki merhaba arası insanları
Sazlı sözlü sohbetin ardı arkasını
Yarım gülümseme bir selamın vebası
Yetmez olmuş yalan arası, insan olma sevdası


Korkusuz korsanlar sarmış dünyanın ortasındaki çizgiyi
Meğer düştükleri yer de başlıyormuş insan olma çabası


Döndükçe kan ten içinde
Akla uğramaz, fikrin şeceresi
Ağlamaklı acıların ardına saklanıp
Gündüz niyetine düşer
Anlamsız hikayeleri


Savurur aklım, kemiği olmayan dillerin
Kurduğu anlamsız cümleler ile
Hangi yana dağılacağını bilmeden
Seçme özgürlüğünü, insan suretlerinin


Çirkinliğin yüzden inip, gönle girdiği günden beri
İnançlarıma ters insanlara, inanışımın esiriyim
Dünyaya virane bakışımla


Yazıp sildikçe birikmiş, dile alınmaz kelimelerimi
Kaç yüzsüz isme mühürleyeyim
Yoldan çıkmış, yoluma çıkan insan müsveddelerini


Sahi, hangi vakit aklanacak
Çamura düşen yürekler


Gülün beyazı bulanırken bülbülün kanına
İnsan, öğrenemedi
Bülbül niye kıydı canına


Toplanıp, el etek çekip insanlardan
Daha fazla toz toprak olmadan
Silmeli verilen değerleri
Güven isli kalmalı gönül bağında
Bir tek can varmış meğer cana kıymayan
Ben benden öte gitmeden
Kimse beni benden etmeden
Doğmalıyım güneşin şafağına

s.c