üç tarafı denizlerle çevrili harita
sus pus bir karanlıkta

ben yine İzmir oldum
asmadım bugün de yüzümü
merhametle
gülümsedim

ateşin mi var
isyanın mı bağlanmış
gazetelerinde korku izleri

torunlarıma vaadedeceğim barışı
kalbime çizdiğim yolda beklerken
sessizliğin
boynu büküklüğüm olmuş

gitmediğim, görmediğim tüm şehirler kadar
keder kokan, tüm sokaklar kadar
seviyorum seni

ege suları dökeyim yüzüne

Ülke uyan

anneleştim

bir bak, ağustosun eriyip giden asaletine
dededen kalma Gelibolu hissediyor
titriyor
geçmiş kadar pak kalamayacağız
üzülüyor

Ülke uyan
yaşayıp öleceğim bu toprağın
nefesi kesilmiş
nefesine ihtiyacı var

İzmir göğüne bakarsan anlarsın
birlik, beraberlik için atıyor kalbi

Ülke Uyan

analaştım

doluyum

bin yıldır susturulamayan ormanın gürleyen sesi gibi...










Ülke
hadi uyan...