bakıyorum
şehre
miyopluğum ayrımcılıktan değil
dudakları yapışmış Antoniusa
sevişirken sözlükleri aralıyorum
bilinmek ümidiyle
ölmemek için belki de devrik kıyımlarda


realist bir resmin tam ortasındayım
çıplaklığım ilk defa sahici
rötuşum eksik
aslında
anadan doğma hali bu organların apaçık
bilirsiniz
farklı sayfaların diyaloglarını
maskelerin yeri olgun tiyatro
ve
sahnede dilsiz bir kadın demli ruhun misafirhanesi


bağışlıyorum belleğimi zamana
uzunlarım yasta
sigaramın sarısı yaslandı kadehin tokuşuna
eh be insan
kaç yorgun şehirden
dilsiz mi küçüğün
sağır mı kulağın içli zarı
yoksa ben mi küflendim sokaklarda


teneke çalıyor arkamdan zabitler
saç sakal yerleşti suretin coğrafyasına
konyağın dibine eğildikçe dilim
akordu bozuk bir keman gibi azıyorum
soy ağacım soyuldu
kim bilir hangi sarhoştan olmayım


gece tana üfledikçe
yazıyor kalemim soylu soysuz
veya
ünlü ünsüz koşuyor kafiyeli rüzgara
zil zurna hayalin kadını
bugün gibi
sol eli kavuşur eskimiş gururuma


katilim sirozmuş güya
midemi ekşitmiş aslanın sütü
iftiranın bini bir para
şehir ölümün amortisidir
ışıkları ise kibarlık budalası
saklayın şehveti yangın yerlerinde
giriyorum uykuya


kırmızı gibi..





lamour