ben şimdi
boğazımda boğduğum bir çığlıkla
böylesi sağır susuyorsam
bilin ki korktuğumdan

itiraf da bir cesaret
korkuyorum
hem de en insancasından...


-ihanet bayrağını sallayıp
cehalete alkış tutanlardan....

güneşi balçıkla sıvayıp
ampulle hayat bulanlardan-

korkuyorum

en çok da kurbağalardan...
hani/ ağır ağır kaynatılan yurdumda
öldüğünden bihaber
hala aç olanlarından


-korkuyorum
her şeyi gören tepe gözden
koca kulaktan
bir gece vakti ansızın çalınan
hatta kırılan kapılardan...-

karanlıktan
hep
daha karanlıktan...

-baskının
zulmün
ve ağır ağır gelen işgalin
ensemdeki hırıltılı soluğundan....



faşizmin dini çok
amma allahı hiç yok...
öyle bildim
ispanya’da lorca’dan
bursa’da nazım’dan
ve metris’in hala ağlayan duvarlarından...


hülasa
korkuyorum
eli uzun
kirli ve kanlı sam amca’dan-



şu fakire bir umut
mavilerin ardından
kararıyorum
kurbağalara bakıp durmaktan...