9
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
1230
Okunma

" Hüzünler ayrılıktan alıyor nemini"
Dilinde bir mısra sessizlik
Gözlerinde bulut yığını
Uğurluyor yaşını geçmişe
Solgun bir resim
Ne leylanın ışığı var alnında
Ne de mecnun rüzgarı
Huma kuşu vuruluyor göğüs çatında
Gömüyor daha derin kuyulara cesedini dünün teziyle
Çoğaltıp dursa da eskimeyen kokularla yorgunluğunu …
Gör ki yatağını düzlüyor sular
Soğuk nehirlerde
Bentler vursam sırça kelam
Bin yıldır kederli öykülerime yıkar mı öfkeleri?
Türküsüz solur mu insan kederini kürdili mağrur?
Bilemedim hangi hoyratın akrebindeyim…
Yine yaprak döken kelimelerle
Bulanık bir göğün kafesinde
Aklımı öğütüyorum…
En iyisi
“bana boncuktan bir kuş yap” anne
Konsun pencere kertesine…