Bir zaman sonra içtiğin sigaradan da lezzet alamazsın
giden dumanı avuçlayamadan
şarkısını mırıldanıp özlemlerin
güne doğan güneşe göz kırparsın

Tabi yalandan!

Şayet hâlâ aklın varsa
uzanıp yatarsın

Uzanıp, yatmak ve hatta uyumak ilaçtır
mabeyni kin akıtırken dünyanın
gözlerini bir daha açmayıp, sımsıkı kaparcasına
kaçmak değildir kimseden
kıvırmak
kancık olsa dahi belki adın
hani utanmak bir daha
değildir hiçbiri gözlerini kapamak

Tabi yalandan!

Yağmur dinmediyse
efsaneler süzülürken gök de birkaç yıldız ile beraber:
’bak sevgilim, bu çok parlak yıldız var ya, o bizim’
derken hani babasız bir iskelede
ağladığını bile bile yine de sormak:
’bana bakmıyorsun, ağlıyor musun yoksa?’

Gevezedir
bir o kadar da haylaz olur insanın arzuları
paslansa dahi mecnun vücudu
ikrar edip, tüm derkenarlara gözyaşını bırakıp
şeytana dahi kundurasını ters giydirip, çorapsız
mühürleyip avuçlarına aşkı, doğar her yeni gün gibi
teknelerin sahipsiz olabileceğine inanıp mavi deniz de bir gün

Tabi bu da yalandan!