2
Yorum
1
Beğeni
4,7
Puan
1075
Okunma
Çimenlerde koşmayı özledim
Ayaklarım çıplak
Ya acırsalar diye kutuların içine
Kapatacak değilim ya onları
Ayakkabılarımı çok ötelere fırlatttım
Kutulara sığmayacak kadar özgür
Koşturup duruyor ayaklarım
Ellerim göğe açılıyor
Hiçbir yer uzak değil şu anda
Gökyüzü avuçlarımın içinde
Hissedebiliyorum parmaklarımda onu
Pamuk şekeri gibi
dağılıyor dokundukça
Şekillere hapsolmaz mavilikler
Bizi de benzetirler kendilerine
Onlara bakmayagörelim
Bir parçaları oluruz sanki
Genişleriz gitgide
Sınırlara sığamaz oluruz
Gözlerine baktığımda bu yüzden
Böylesine savruluyorum içimden
çok uzaklara
Gökyüzünü görüyorum onlarda
Sonsuzluğa dokunuyorum
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz