Yabani otların kokusu gibiydi
Duyduğum seslerin tınısı
İsimsizdi kimi
Sadece nefes aldığı bilinen
İnsan gibi toprağa ayakları kelepçeli yaşayan
Otlar


Süsledikçe insanları, değeri fazla verilerek
Yeşereceğini sanarak kurutan bizmişiz meğer

Yeni tanıdım büyülü yalanları
Ağızdan çıkan, kokuşmuş kelimeleri
Seneler saklarken içinde
Kimsesiz yalnızlıkları
Bir fırtına dağıtır ansızın
Görünmeyen
Saklı kalmış kirli atıkları
Döker saçar iğreti insanları


Suskunluğun yemini, patlamaya hazır volkan olur
Tutarsız sevda adı verilen bencilliklerini atmaya


Eş/siz kırmızının, aslında kanın rengi olduğu
Boşa geçen ömrün, kaç paralık olduğu
Birkaç kelimede sızar hayatın tümüne


Ağlamak serinletmez, içe düşen acının
Soğuk rüzgârlar feraha ermez

Kabir duası kadardır
Aşk denilen çelişkinin ömrü
Yeniden başlamaz
Yaşlanmış hayatın gün dönümü

Aç sefil kalmış maviliklerin
Güne doğan siyahın
Ağız dolusu, nefretin
Tükenmişliklerin ardından

Talihe bir çizgi daha çizilir
Ömre düşürdüğü kirlilikleri sıralayarak


s.c