1-CEZA

kim açtı kapının zincirlerini!
oldumu şimdi ha!
daha ilikleri kuruyan çocukların
canına oturacaktık


akide şekeri çalıp
kaçmayı deniyen çocuğu kırbaçlayacak
tek başına büyeyen gelinciği kesecektik
dağıtacaktık uykularını
huzur vermeyecektik rüyalarına



pehh;

’güneşi zaptedeceklermiş’

öğreneceklerdi devletin zaptiyesini
devletin kendi kimliğinden




bileklerini kesen kelepçeler
kan revan içinde kalacak
zehirli hançer saplayacaktık yüreklerine
burası mısır hoteli diyecektik
çocukların renkleri solgun
sessizlikleri intihar boğumlu olana dek

-s ö v e c e k, d ö v e c e k, ö l d ü r e c e k t i k!-

tutukevi envanterine künyelerini yazacaktık
vel hasıldan olma falancıdan doğma
gerisi muamma sorma!




//Her şey bir yana; ama her bir şey!//
//Iramış pencereden uzanıp semaya bakan gözleri -o y a c a k t ı k-//

2-SUÇ

militan ruhlu çocuklar
kötü bir jiletle kazımış tahta sıraları
muzur satırlarla dolu devrimin adını yazıp
infilakın şeklini çizmişlerdir
kimi ilk defa gördüğü denizi yazmış
kimisi so-la yazmış
bilinç/sizce -do-re-mi-fa- görünmüyor arada



//G i d i n i n d ö l l e r i h e! faturanız çoğaldı hele bir gelin//


sınıf; gene buyurun efendim bekleriz çağrışımlı
içe dönük kitaplar
kalemler kalemtraşa paralel duruyor
muazzam ordu yükleniyor kapıya

sınıfın azazili;
puslu bir gülüşle karşılamıştır çocukları
oyun bitmiştir;
çalınmıştır mesaisi tebessümün

Artık; -Müfredat koca bir yalan-

’Ali topu tutamaz’
’Oya ip atlayamaz’

çünkü; cetvel kırıtmalı ders başlamıştır
çocuklar dayak hapı yutmaya alışık
gözlerde pergel batığı izleri daha silinmemiş
diş izleri kızarmış yanaklarda gamze
tekmeler küçük şeyler yazmaya değmez
ortalık heyelan anlayacağınız
gözü dönmüş zamanın



//Bu gerçekler her evin vitrininde başucu fotoğrafları//
//Rengi olmayan sözler dolu ve özleyiş anıları//
//İyi ama hocam; kimden öğrenir bu çocuklar bacaklanmayı?!//