1

Şimdi kentlerin bunaldığı saatler
Ve tanınmayan
Bir civa hırçınlığında küremizi kol gezen hiçlik
Bunaltının kentleştiği ayinler
Ve buram buram
Akdeniz’e ulaşmış bir uzun yolcu
Palmiyelerin altında durmuş
Susmuş gülümsemesi tebessüm unutulmuş
Susmuş şarkıları bir bir kementle boğulmuş

’Kentler kervanlara yüklensin bre: Ve yıkılsın haneler’




2

Haydi ölümle başlamayan şiirim
Kendini yazdır

--Yürümüş ağlıyorum vakit yok vakit yok şimdi

Döndüğüm semahları eskittim
Çünkü bir efsane tozlanır

--Otobüs çıvacık uzaklık uzaklık şimdi

Sevgim görünmeyenden sahil kentine
Ay oğlan çiçekmisin

--Tül gerilmiş ay ışığım sevişmek sevişmek şimdi

Beynimin küçük selenteresi
Ölümden sonraki uyum
Takıl dalyanlarıma!

Benim cehennemim beş kala durmuş
Artık insanların en güzeliyim

--Vakit yok diyorsam yalan; kıyamet kıyamet şimdi

3


Ey yolcular tüttü dağ başı iskelesinde
Kuduz salgını
Kendimle kaldım

Ey alkol buharına ovdurulmuş eklemler
Köşelere ölüm yerleşiyor
Su kadar ıssız

Ey gidenler biriydim
Hayaları ürkütülmüş ve çocuk
Bedevî gecikmeler devşirdi beni
Çok gidildim uz kaldım

Bu şiddet ürüyecek
Paslı diken namlu içi arasat
Dahi köpeklerin sustuğu bir karanlık sürüsü
Ey ancak kendisine tütün sarabilen acı yolcular
Firari haşhaş gelinlikleri
Mahşer yok ki
Mahşer yok ki o yumurta düzlüğünde pusmuş kalayım