tualim kusuyor rengi dilsiz





kırıklarını topla
geri kalan nefesi üfle ruhuma
belki boyalı üstüm
belki de nemli terini kıskanıyor
topal sözler ağar aksak ilerliyor gecede
sokağın lambası öksüz



dokunma fırçama
ateşi çıktı havale huyları körpe daha
dağlanır yüreğin
ne ismin hükmünü geçirir şehrinde
ne namın volta atar sahil boyunca
sadece üşürsün
erimez tenin kıyamet kopsa da



aklım kaçtı yağış bıraktı arkasında
oysa özüm gibi
annem vari sevmişti beni
zor her sessiz kalış
demek senaryom doğuştan kopuk



bana ben değilim
aksim yamalı kirpiğini kesiyor
gözaltı torbam gün yüzüne çıktı bile
oysa
nazar eden değil
nazara gelendim



aşk soyun
dilim sulanacak çıplak coğrafyana
infilak etsin ahlak
korkma
hani
mutlu sonla bitendin






sahnem zorbasını seçti
ne olur


d o k u n m a...








lamour