üç elma
hayat kabuğunda gizli






kadın
açık kapının tenha tokmağına yapışırken
emsalsiz acılara saklandı
o an
saçları bakışına karışmış
yağlı uçları yağmur gibi sıcak
kör ediyor hatta önüne düşen iki tel
oysa esmerdi
kum tanesi misali yakıcı



paris aşkı sayıklıyor
sıtma nöbetine yakalandı kamer
esmer uyarıcı körpeliğini kulanırken
kimse için ağlamadı
bu sefer yok
şahı dik onca yıla rağmen



gece
topuklu papuçların melodisine uymuş
ve perde kapandı
sabaha karşı uyandı esmer
sol tarafında yabancı bir ter
avcunda isimsiz bir dudak izi
odası şahit yorgun ruhun azmine
hadi gülümse
kireç
susma
serçem ben seçmedim



uçsun şimdi
içimde ki yamalı güvercin
karşı kıyıda ki romeo nerdesin
yoksa
her masal güzel değilmi






annem
boş kağıtları yırt at
bak kızın yaşıyor...






lamour