yer çekiliyor altımdan
o gece
o saat aldığın söz ile
gebe bıraktığın hislerim suyunu akıtıyor
nefesi yitik
cansız bir manken gibi
ne yarın kaldı elimde senden öte
ne de bahar kışıma düşman


bizim ki
zincirli kaza aslında ölümle kaplı
kefen yok sadece
azrail meşkule verdi naşımı
oysa
kundağa sarılan bir güneşim vardı
şimdi ise
kurtlar eşeliyor leşimi


sema ağlama
sevinesi gelir kim bilir
hadi
içilen şarap boşa gitmesin otur yanıma
yağmuru akıt meze olsun ahdıma


asla devasa niyetler sunmadım rabbın seherine
azı az ile
bir kaşık aşı lütuf bildim kendime
sen
körsün bitmiş gözlerin
satılmış ruhun iblisin kordan evine


benzim sönük
mum ışığı açıyor bukle düşmüş alnımı
ter dağ misali abanırken üryanlığa
ırzıma geçiyor kin defalarca



dörde beş kala çalındı kapı
bileği sarılı
kaşı gözü mimiği bile aynı
kadın mıh gibi
ilk defa nuhu nebi saymadı



kadını
kadın yapan
gururdur belki...






lamour