özgürüm
özgürsün
özgürler



semada üç göz
yaşları düşerken ceviz ağacına
son nefesi türküye çevirdiler
denizin martısı
nazımın içten içe yanan ateşi korlandı
kefensel sürgünler yaşanırken
soğuk
kardan tabutlar yığıldı vatana



altı mayıs gece üç


kireçin beyazı döküldü avuçlarına
tek bildiği sevmekti
doğudan batıya kuzeyden güneye
şafağa yakın sallandı taşdan bedeni
ancak
ölümün yolu güzeldi
ardına bakmak aklına bile gelmedi



yirmibeş temmuz


celse
cellat sanki
soğuk toprağın bağrına atıldı
suçu ne peki
dostun postunu sıyırmak mı
yoksa
devşirme itlerine kemik olmadığı için mi
vatan uğruna gebermekse hainlik
öldüm işte



dokuz eylül


kanlı planın üçüncü sayfa haberi
aşık olmak
kardeşi kardeşe vurdurmaktan geçiyorsa
iki yüzlü sözleri boyuna ilmek edip
işkembeyi patlatmaksa tıka basa
düşmanım
parisin göbeğine gömün beni




yiğidin şafağı başkadır
buz keser teni
unutulmadı
unutulmayacaktır asılan her beden...







lamour