Ceren’e





I.


Soğuk betonlara kan gibi sızdı içim.
-Ceren!-
Yalın ayak balkonlarda avuç avuç gözlerim.
Bir gök seyrettim ki adın
Bembeyaz kuş çığlığı...





II.


Cennet kapısında bekleyen
O mor hüzünlü kadın
Bir adım dahi atmamış meleklere

’Allah’ım beni affet
Belki oğlum gelir diye
Burada duracağım!’





III.


Aynalarda siyah kaldı -Ceren!-
Ne zaman geriye baksam
Adından bir harf düşürüyorum
O kavak ağacının dibine
Ve Şubat’a...


Utanarak bir yaranın kuyusundan
Ellerim yine cam buğusunda
Adının baş harfinde ellerim.





IV.


Ey acıyla örtülmüş yeryüzü!
O’nun adını bağırmak için
Bu sefer ölmeyeceğim!
Gözlerimde kocaman güneş
Sıcacık bir Mayıs çocuğu gibi.


Adının umudu için
-Ceren!-
Gökırmak kenarında beş harfle uyandım.


Bir perde açılmış gibi eski sokak evlerinden
Yapraktan bir kelebek havalanmış gibi...













kıyıdaki adam
beykoz mayıs 2012