Senden Kalan İzler
Yokluğunda
Mavi gecelerime Mağrur bakışlarının İzi düşüyorsa eğer Hiç düşündün mü ? Sahi neydi Seni ölümsüz kılan Bu kadar çok Sevilmek mi ? Yoksa Akıldan çıkmayacak kadar Özlenmek mi Ki ? Boğazından kısık kısık Düştü kelimelerin Unutulur Unutursun Unuturum silinir dediğin İz lerin duruyor Hala yerli yerinde. Sokağın sonunda ki Beyaz badanalı İki katlı cumbalı Evin pencelerinde ki Sardunyalarla konuştuğun Bahçede ki sevip okşadığın Çiçekler bile yapraklarını dökmedi Masum dokunuşların Düşmesin teninden diye. Aslında her şey Yerli yerinde Gözlerimde ki sen gibi . Aklımda hala Dün gibi son gidişin ! Yaşananlarla dolu Siyah bir sırt çantası Militan kimliğine giydirdiğin Haki bir parka Yüreğin gibi özgür İki yakası bir araya gelmeyen Siyah bir şal Veda na engel değildi ? Zeytin gözlerinle Uzun yolların yolculuğuna Çıkarken . Yüreğimin yangın yeri Senden geriye Hiç bir şeyin Kalmayacağını düşünmüştün. Ki ? Son defa diye İçtiğin ince belli Çay bardağını yudumlarken Bilmeden bıraktığın Ateş kırmızı rujlu Dudaklarının izi Kül tablasına söndürdüğün İzmaritte ki sevdanın İzi Sitemler ederek Çekip çıktığın Evin kapı tokmağında ki Senden geriye kalan Bir sürü anı , bir düzine İz var İzin var Silinmeyen Silinemeyen Silinmesi mümkün olmayan !!...... |