Yokluğunda
Mavi gecelerime
Mağrur bakışlarının
İzi düşüyorsa eğer
Hiç düşündün mü ?
Sahi neydi
Seni ölümsüz kılan
Bu kadar çok
Sevilmek mi ?
Yoksa
Akıldan çıkmayacak kadar
Özlenmek mi Ki ?
Boğazından kısık kısık
Düştü kelimelerin
Unutulur
Unutursun
Unuturum silinir dediğin
İz lerin duruyor
Hala yerli yerinde.

Sokağın sonunda ki
Beyaz badanalı
İki katlı cumbalı
Evin pencelerinde ki
Sardunyalarla konuştuğun
Bahçede ki sevip okşadığın
Çiçekler bile yapraklarını dökmedi
Masum dokunuşların
Düşmesin teninden diye.

Aslında her şey
Yerli yerinde
Gözlerimde ki sen gibi .

Aklımda hala
Dün gibi son gidişin !
Yaşananlarla dolu
Siyah bir sırt çantası
Militan kimliğine giydirdiğin
Haki bir parka
Yüreğin gibi özgür
İki yakası bir araya gelmeyen
Siyah bir şal
Veda na engel değildi ?
Zeytin gözlerinle
Uzun yolların yolculuğuna
Çıkarken .

Yüreğimin yangın yeri
Senden geriye
Hiç bir şeyin
Kalmayacağını düşünmüştün.
Ki ?

Son defa diye
İçtiğin ince belli
Çay bardağını yudumlarken
Bilmeden bıraktığın
Ateş kırmızı rujlu
Dudaklarının izi
Kül tablasına söndürdüğün
İzmaritte ki sevdanın
İzi
Sitemler ederek
Çekip çıktığın
Evin kapı tokmağında ki
Senden geriye kalan
Bir sürü anı , bir düzine
İz var
İzin var
Silinmeyen
Silinemeyen
Silinmesi mümkün olmayan !!......