Mirim öyle an gelir ki!
Anlatmak
Anlamaktan zor gelir
Anlatamazsın
Gri odalarda yaşananları

Gerçekler ortadan kalktığında

Hissizleşir
Dul bir kadının acısına tutunan
Düşmeyen göbek bağı gibi

Sessizleşir
Soluk alışları
Kendi gerçeğinin arkasına gizlenirken
bir mumun şavkın dan gölgesi büyür duvarda

Duvarlar kimin umurunda
Dört bir köşesine prangalamıştır
’ Özgürlüğü ’

O yüzdendir ki!
Sevemedim bir türlü
Kalıpların arasına sıkışan duvarları
Duvarların arasında ki
Geceyi

Gece ki!
Acının kırk yamalı bohçası
Ayıramıyorum bohçacının gözlerinden gözlerimi
Yalan söylemiyor en azından gözleri
Baksa da
Bakmasa da

Kimin umurunda ’ Mirim ’

Özgürlüğe aykırı düşler kuramam
Olur, da kurarsam diye utanıyorum
Ellerimden

Ellerim mi?
Bana ait değil ki!
En son ’ Hürriyet ’ parkında
Bir çocuk tutmuştu...
.
Karanlığın içinde bütün renkler aynıdır...