Tamah etme eyy yüreğim
onca yaşadıkların
sana ait zannettiklerin
hayat gibi rüyadan ibaretti

yaşayacağım bir şey kalmadı
dolu dolu yaşadım dersin
oysa ki!
anlık yaşadın
ve silindi.

yüzünü hiç’lige dönerek....

kendini aramaya başladığında
eğri yolların
çıkmaz sokakların
hep aynı köşe başına çıktığını
fark ettiğinde...

daha zamanım var deme
dilini sukut ile mühürle.

bir adım at
bir adım daha at
şimdi düşün?

sen sana mı aitsin?
aldığın nefes gibi.

özüne dönmeye başla ki!
attığın her adımın ardından
terazinin bir yanına günahlarını
bir yanına sevaplarını koy?
koy bakalım
hangi taraf senden ağır gelecek.

unutma

ne bir eksik
ne de bir fazla
yaşadıklarınla
yaşattıklarınla
imtihandasın
ölüm kapına gelinceye kadar

sabır eyle
bana ait olmayan bedenim

ilk kapıdayız
zordur yedi makama ulaşmak
ulaşırken zikrinle
hakka varmak
hakkın yolunda nefes almak.

verende ’’ o ’’ alanda ’’ o ’’ diyerek

sabır eyle
bana ait olmayan bedenim
dök gözyaşlarını

karanlık çöküp
huzuruna her çıktığında
İlahi Aşk’la
kulluğun niyazından eksik olmasın ki!
hidayet makamında
nefsi ni terbiye edebilesin
tövbe istiğfar ederek

ola ki
sözünden döner
özünden uzaklaşırsan
günaha ’’ Ram ’’ eyleme
eyleme ki!

gökyüzü yarılıp

rahman kapsından
’’ fakir’lik ’’ düşsün gönül hanene

tefekkür eyle
muhabbet meydanına
’’ postun’la ’’ gel
gel ki !

hakikat kapısında
ben demekten arınalım
hiç’lik makamında
.
.
.
ne sen sana aitsin
ne de ben bana aitim...