Bu Şehirde...
Hayat sahnesinin tozunu yutmuş
Yevmiyeli figüransan

Kulis de
Yaşadığın ne varsa
Bir kenara bırak
Ezberlediğin repliklerini unut
Nasılsa ’ suflörün ’ fısıldayacak
Kör gözlerine

Oyun bu
İçinden geldiği gibi oyna

Bir gün ’ Aspendos’da ’ oynayacaksın
Alkışı bol
Bir gün ’ Sokak Tiyatrosu’nda ’ oynayacaksın
Acısı çok

Kimin
Neden
Yazdığını bilmediğin bir oyun da oynatacaklar
Kimi zaman bir dram sahnesinde
Kimi zaman baş rolde Hürriyet sevdalısı olarak
Dünün tekrarını

Ne bir eksik
Ne de bir fazla...

Perdeler kapanmadan

Omuzlarına yüklenen yük
Dilinin altına saklanmış kelimeler
İçine doldurduğun ayyaş kalabalık
Senden vazgeçmiyorsa
Sen onlardan vazgeç

Sahnedeki!
Yalancı alkışlara aldanma
Her alkışın sahibi bir gün terk edecek seni
İçtiğin sigaranın dumanı gibi.

Hayattaysan
Nefes alıyorsan
Prangalı ayakların götürecek seni
Boş koltukları ile seni bekleyen tiyatroya

Ve sen
Son defa kendi yazdığın oyununda oyna
Sahne senin...

Başlayacaksan
İlk önce geçmişinden
Unutmak istediklerinden
İçini en çok acıtandan
Yüzleşmekten korktuklarından başla

Ananın doğum sancısı gibi
Zor olacak vedalaşman
O kısacık an içinde
Hesaplaşman

Sarı kompartımanlara
Bindirmeye başladığında
Her birisini
Belki de sana bir şey kalmayacak

Boşalta
Boşalta
Sende kimse kalmayacak..
.
.
/Hayat tek gösterimlik tiyatro sahnesi
nasıl oynayacağın sana bağlıdır../