Yılın her günü yağmur yağan.
Güneş ışınlarından mahrum kalan.
Tekbir canlı bile yaşamayan.
Böyle bir yer gördün mü?

Gördün mü bir volkan patlaması.
Etrafa kızgın alevlerin saçılması.
Her tarafın yakılıp yıkılması.
Böyle bir şey gördün mü?

Gördün mü hiç ormanlar sıralanmış.
Yavru bir kuş aralarında kalmış.
Nereye gideceğini bilmez, afallamış.
Böyle bir kuş gördün mü?

Çölde tek yetişmiş bir gül.
Gülsüz öten bir bülbül.
Bir anda çürümüş sümbül.
Böyle bir şey gördün mü?

Ben gördüm sana anlatayım.
Bir, bir sıralayıp açıklayayım.
Sonra dönüp farklı sorayım.
Şimdi sende gördün mü?

Yıl boyunca gözyaşı akar içime.
Güneş asla görünmez gözüme.
Sensiz hiç bir şey, yaşamaz benimle.
Şimdi sende gördün mü?

Kalbimdedir o volkan patlaması.
Sevginin kalpten saçılması.
Bütün duyguların yakılıp yıkılması.
Şimdi sende gördün mü?

Dünyanın insanlarıdır sıralanmış.
Çaresiz olan benim arada kalmış.
Aşkından deli divane olmuş.
Şimdi sende gördün mü?

Dünyada sensin açan tek gül.
Bende sensiz bir garip bülbül.
Kalbimdi kastettiğim sümbül.
Şimdi sende gördün mü?

Her şeyi içimden geldiği gibi yazdım.
Bana bak sonra dersin anladım.
Artık sana tek soracağım.
Şimdi sende gördün mü?
‘’DUVAR ŞAİRİ’’