Asi bir aşka
Tutsak olmuş
Ayaz gecelerime
Yokluğunun şavkı her vurduğunda
Aydınlanır
Aydınlık mı düşer zannedersin
Rengini unuttuğum gündüzlerime
Yok be gülce nazım
Odamın perdeleri gibi
Göz perdelerim de artık yırtılmış
Uzun zamandan beri
Ne bi ışık
Ne de gün hüzmesi girdi
Ölüm sessizliğindeki
Yokluğunu yaşadığım
Bu izbe odaya.

Nasıl oldu bilmem
Esaretin tutsak olduğu
Bu esir şehrin de!
Eskisi gibi bir anlamı kalmadı

Baksana!
Darağacını kurmuşlar bile
Şafak vaktine denk gelen saatte
Yedi renkli gökyüzü bile
Karalar giyinmiş
Ölüm sessizliğinde bekliyor!
Sabahı

Koca bir hayatın
Provası olmayan
Son oyunu oynanacak
Bu gece!

Baksana soruyorlar
Kara adamlar
Son arzun nedir diye.

Senin gibi! Ses çıkartmayacağım
Susacağım
Susacağım
Susturacağım içimde ki isyankar sesleri
Birazdan
Birer birer çıkartacaklar
İdam sehpasına
Asacaklar
Bana ait olanları

Merak etme , her zaman ki gibi
Başı dik ve mağrur olarak
Vedalaşacaklar
Gözlerindeki yaşlarla usulca

Asi aşkım
Yüreğimin son vedası
Bu gece son gecemiz
Hava buz kesmiş
Yağmur desen usul usul yağıyor
Gardiyanların eşliğinde
Gözlerin se gece nöbetinde
Son defa diye!

Unuttum sanma
Bilirim yapamazsın
Bir adım bile öteye gidemezsin
Korkudan değil!
İçin elvermez de gidemezsin.

Yüreğimin son sevdalısı
Vasiyetimdir sana!

Bu gece ! her geceden fazla
İhtiyacım var sana
Bir nefeslik kokuna
Umursamaz bakışlarına
Çılgınca öpüşleri ne
Senin anlayacağın sana ait!
Tüm acılarına ihtiyacım var
Ne dersin !
Hepsinden birer parça bırakabilir misin!
Cumaya kalmaz
Taşınacağım taş sokaklı
Numarası olmayan
Taş evin avlusuna
Sen gelinceye kadar
Avunurum onlarla
Sokak çocukları gibi!

________Yüreğimin kadını unutma!_____
____________ Gecenin içinde çekilen acılar gözükmezmiş!___