Kapatmalıyım kapıyı, kusura bakma!
Yoksa yine içeri süzülür kaçtıklarım.
Ben onlara pencereden bakmayı severim,
O zaman acıtmıyorlar canımı.
Bu yüzden ne olur kırılma,
Hoşçakal demek zorundayım.


Ama şunu bil, bu birkaç saniye bile yetti
Gözlerindeki şeyi görmeme.
O görüntüye o kadar ihtiyacım vardı ki
Aynaların ne zamandır benden esirgediği!..
Öyle bir kadın olmam için
Bakışların gerekiyormuş demek ki!


Kapıyı kapattım ve geri döndüm aynama,
Baktım durdum yüzüme,
Hala gözlerindeki kadından bir parça
Kalmışken üzerinde.
O parça hep olsun istedim yüzümde,
Senin bakışlarını hep taşısın.


O zaman pencereye koşup
Çağırmak istemem seni şimdiki gibi.
Aynaya bakmam yeter
O kapı aralığından giren büyüyü
Yaşantımda hep var etmeme.
O büyü olup gözlerindeki alevi tutuşturanın
Ben olduğuna inandırabilmeme kendimi.