Dar geldim yine kendime!
Sana sığınmak için bahane mi lazım,
Ben de bunu buldum işte.
Senin geniş gövden daha iyi saklar beni…
Benim bu çıtıpıtı, nazenin bedenim
Çok güçlü kavrayamıyor incinmeye hazır kalbimi,
Kalın bir palto olmuyor dışarının ayazına.



Sen daha köşeden göründüğünde
Hızlanıveriyor hemen atışları,
Sana koşarcasına dövüyor göğsümü…
Benden iki adım öne geçiyor hep,
Sana bakamayacak kadar mahçup ediyor beni.



Bu kadar da belli edilir mi bir insanın aczi?!
Ama kalp bu, gururdan anlamaz ki,
Yüzdeki tüm sahtelikleri siler götürür.
Pompaladığı onca kanla
Kızıla boyar yanaklarımı,
Alevler içinde bırakır beni.
İstediğim kadar onurlu kadın pozu takınayım
Kalbim almış sazı eline, çoktan başlamıştır
Senle söyleşmeye,
Beni dışarıda bırakmıştır.




Ne yapabilirim ki bu durumda, söyler misin?
Gururu bir yana atıp tüm çaresizliğimi
Takarım yüzüme,
Ait olduğu o kadın olurum yine kalbimin.
O zaman sohbete girmeme izin verir işte…
Seni benden çalmaktan vazgeçer,
Geri döner içime.