Beyaz Gül`e,
Biricik Ablam`a;

..........................................................................................................................


küçülüyordu koskoca kent
biri mahmur
diğeri ayık gözlerimde
belki uyurdu öbürü
bir abla sevenceliğiyle
dokunmasa elâ gözlerin
özlem dolu kalbime

moda koyu’ndan yelken açtı ayık olanı
devr-i âlem ediyordu
beyaz kanatlarınla
rüzgar hafiften esiyordu o gün
pek de önemi yoktu aslında
rüya gibi gülüşün olmasa
perdelenmiş hayalim infilâk edebilirdi
düşler ülkesinin taşrasında
garip bir his bürüdü o an
gözlerim gözlerinde sağanak olup yağabilirdi
o an sığınmak geldi içimden kollarına ya
bir çekingenlik set çekti
yanaşamadım yanına
buruk bir sevinç çağlıyordu oysa içimde
unuttuğum ama sende hatırladığım
sel olup akabilirdim ya
bu sefer de tutulup kaldım
elâ gözlerine.

Seeeeeen!
Ahhh, seeeeeeeeeen!
kollarına atılamadığım
şefkatli kucağına sığınamadığım
başımı omzuna yaslayamadığım
gözlerim gözlerine değdi bir kez
kaç desen de kaçamam

yüreğimin en kuytusuna
kapattım seni
aç desen de açamam

kilidini sorarsan
moda koyu’na
-usulca- uzanan
yedi renkte raks eden
.................................çoşkulu
bakışlarına saldım

şimdi ellerimdeki
yüzlerce buket beyaz gülü
saç desen de saçamam
biri var ki içinde
öylesine masum
biraz eğmiş başını
...........................mazlum
artık kıyamam
belki içinden seç desen de seçemem
hepsi beyaz çünkü
fakat sen kadar değil
inan bana!

senden vazgeçemem
bunu bilirsin
gözlerinden elâ elâ geçemem
-bakışın üzerime sinsin-