Sana kıskanılmış geceler vardı
şu kıymıklı gecelerin acıtıp uykuların tutmadığı,
İnanç vardı aşka dair
kalın roman sayfası arası gizliden
Dipdiri capcanlı elinde aşkın asası yukarıya kaldırdı
Sevincini taşırken aşk asasında zafer dedi
vurup yere kaldırdı



Sabahtı,hiç konuşmak istemediğim ne çok şeyler sancılandı
Konuşmak istemiyor bir çocuk, mızık mızık mızıklanıyordu
Buz gibiydi kollarım kıpırdamayan sadece bakan bir heykel
Neler oluyordu?
o konuşuyordu ama
duymak istemeyen kadın kulaklarını tıkıyordu




Dağlarda bir mahsunlaşmıştı ki akşam güneşi kollarında,
Alacakaranlık bastı zamanlarımı ruhumdan
birşeyler koptuğunda,
Denize taş atan çocukların sevinci sektirmeleri sayınca
Ah nasılda gülerdim oysa
hep şakalar yapıp yanında


Bir tek ses duyuyorum şimdi
acı bir düdük tren sesi?
Bilemiyorum sanki içindeyim de gitme diye bağırıyor biri,
Hızla hareket ederken geride kalıp küçülüyor sanki,
Bir şeyler koparken içerimden
bakışlarım nemli tuhaf sanki saçlarının rengi kumral değil de gri..