elinde ki kalem sahipsiz kaldı
içtiğin su
akıttığın ter ekşidi kullanımsız izne ayrıldı
oysa henüz yokluğumun yirmidört saati bile dolmadı



kapa gözlerini şimdi bir film şeridi akacak sansürsüz



ruhumu eşeliyor eşkiya ordun
ne soluk kalıyor canlı
ne de mağrur gölgem ayı kıskandıran
en kötüsü içimde ki çocuk öldü kırkı olmadan
sakın yaklaşma
tek ganimetim kadınlığımdı oda paramparça



pileli eteğime kan damlaları damlıyor
aslında
dokunmak ürkütücü bir başka dişi için
ama ben
benim işte
kapadım hayatın deliklerini güneşin girmesin diye
macun çektim çelikten sızmasın sana ait ne varsa
bu duygu korku değil
veya imitasyon bir çekilme değil
sadece korunma içgüdüsü



hava sağnak zeus ağlıyor hüngür hüngür



pencere kenarı düşlerim ıslak bir kedi misali acıklı
ne yazık ki
dramatik bir önyargıya yenildi
kadın sizce erkeğe bağımlı mı?
eğer öyleyse
çoktan ipin dolandı boğazıma kutla zaferini



bak enkazına
bağır çağır naralar patlat erkeğim diye
içimi kemiren kurtların senden önce davrandı
sana kalan parçam
parçam
o bile yok üzgünüm ölüyüm...






lamour