ağlamak yok
banyo’nun buharı camı yıkamış gibi
o an
yüzüm kesiliyor avutulmuş düş misali
yanık bedenim küvetin boşluğuna salgılarını akıtırken
içimde ki çocuk
haykırıyor durun bağlamayın ellerimi



gece
uyan
soyun yıldızları ilk defa çıplak ol
sözüm kancık huyunu çoktan boşalttı
namussuz değilim
namusu iki kelimede harcayanlar gibi
kadınım
saf inancım ibadet ediyor halen
eteğim dar olabilir kalçamı dik gösteren
yalnız aklın idrakı geniş doğum izimden belli



değer mi?
sulak yeri harcayıp kurak bölgelere göçmeye
kırlangıç vari içiyorum suyu
önce hazmedip
sonra şükrediyor ruh çektiği her nefese



sevişmek sadece cinsi cinse çeken bir haz mı
yoksa erotik bir müziği meşk edip
sere serpe yatağa bağlı kalmak delice
hadi hayat
kelepçeleri tak bileğime anahtarı kaybet
inkar edersem seni
idam et



yolun sonu uçurum
sert kayalıkları canımı acıtır düşersem
gözyaşım tuzunu sıyırdı yaram kapalı
çıkmaz sokağım özgürlüğüne kavuştu
azim işte
parçaladı tüm surları...








lamour